18 rozdział

Na koncercie czułaś się znakomicie. Nawet nie zauważyłaś kiedy zniknęła Twoja przyjaciółka . Bawiłaś się w najlepsze. Chłopcy śpiewali jak z płyty. Nic dziwnego , mieli niesamowite głosy co pozwoliło im zając 3 miejsce w X Factorze. W pewnym momencie podszedł do Ciebie jakiś wielki gościu prosząc abyście weszły na scenę ze względu na prośbę chłopaków. Szybko odnalazłaś swoją przyjaciółkę i na 3 weszłyście na scenę. Tysiące ludzi wpatrujących się w was , to było coś niesamowitego. Podeszłaś do Harrego. Szeptał Ci coś na ucho , ale za dużo nie usłyszałaś, bo Zayn zaczął mówic coś do mikrofonu. Widziałaś , że z Twoją Przyjaciółką jest coś nie tak. Była blada i osłabiona. No ale tak to się kończy jak się ucieka ze szpitala. Poprosiłaś Harrego , żebyście podeszli do nich bliżej . Wolałaś byc bliżej niej. Zayn mamrotał coś do mikrofonu trzymając T.P za rękę gdy nagle ona upadła na ziemię. Byłaś zmieszana , krzyczałaś chyba do nikogo o pomoc. Czyżby nikt nie wpadł na pomysł by zadzwonic na pogotowie?! Wybiegłaś ze sceny. Wiedziałaś , że to wszystko przez Ciebie. Gdybyś choc trochę pomyślała nie pozwoliłabyś jej tu zostac. Wróciłabyś z nią do szpitala. Emocje w tobie szalały. Nie wiedziałaś do kogo zwrócic się o pomoc. Zauważyłaś jakąś panią , która siedziała za biórkiem. Szybko podeszłaś do niej i poprosiłaś o telefon na pogotowie. Chociaż tyle mogłaś teraz zrobic. Już jutro miałyście wrócic do domu , a TP leży w szpitalu. Co na to wszystko rodzice powiedzą? A jeżeli zabronią wam się spotykac z chłopakami? Jeżeli zabronią wam się przyjaźnic? Tego już byś nie zniosła. Obawiałaś się wszystkiego co najgorsze, mając nadzieję , że wszystko będzie jak najlepiej. Głos miłej pani przywrócił Cię spowrotem na ziemię.
-Natychmias zadzwoniliśmy po wydarzeniu, proszę się o nic nie martwic - poczym dała Ci znak , że nie  jesteś przy niej zbyt mile widziana. Oschła, stara baba , która nic nie wiedziała. Nie miała pojęcia jak ty się czujesz w tej całej sytuacji. Łza po łzie... Nie mogłaś już tam wejśc. Nie chciałaś. Znalazłaś schowek. ''Tu Cię nikt nie znajdzie , chociaż na razie, na te chwilę jak nie mogę byc z nią. Zaraz wszystko będzie dobrze. Co ja pieprze..?!'' pomyślałaś. Weszłaś do ciemnego pomieszczenia , gdzie światło dochodziło jedynie przez dziurkę od klucza. Usiadłaś tam na podłodze , żadnego krzesła , taboretu czy chociaż półki nie było. Nie miałaś siły trzymac swojej głowy, powoli upadła ona na ręce , a łzy nie przestawały leciec.Otrząsłnęłaś się , gdy znajomy głos wołał Twoję imię. Tak , to był Harry. Szybko wyszłaś na zewnątrz.
-Ahh , to tu byłaś..
-Przepraszam , ja po prostu musiałam , ja tak nie mogłam. To wszystko przeze mnie . Jestem totalną idiotką..
-Przestań! Nie możemy z nią pojechac , pojechał z nią tylko Zayn. Zaraz wrócę , wiesz koncert trzeba kontynuowac.
''No tak idz.. Zostaw mnie tu samą. Dam radę, jak zawsze..''

  ***    DZIEŃ PÓŹNIEJ ***

Już po koncercie. Już po szpitalu. Już po wszystkim. Teraz czekało was najgorsze - rozłaka z tak wspaniałymi chłopakami. Chciałyście jeszcze pare chwil z nimi spędzic , więc udałyście się do pokoju obok.

- A co wy do cholery robicie?! Przecież jedziecie za 2 dni!

-Jakie 2 dni?! Przecież jedziemy z wami!

-Że co?! - byłaś zaskoczona, mile zaskoczona. Jednak im zależało , choc troszkę.

-No a niby jak rodzice mają was puścic z nami do Londynu , jak nawet nas nie znają.

Teraz to już totalnie osłupiałaś.Nie mogłaś wykrztusic ani jednego słowa, twoje narządy nie dawały Ci takiej możliwości. Wszystko w Twoim organiźmnie stanęło i gotowało się z radości.

-Nie martcie się. Gadka z rodzicami to tylko formalnośc. Bilety są już kupione. - dodał Zayn z każdym słowem sciszał głos , bojąc się , że nie zgodzimy się. Aż zachłysnęłaś się sokiem, którego właśnie się napiłaś.

- JA pomogę! - rzucił się od razu Harry i zaczął klepac Cię po całych plecach.

-Dzięki Harry , ale nie uratowałbyś mi życia.

Cała piątka zaczęła się śmiac , a biedny pan Styles się zaczerwienił.

-Nie chcę was martwic, ale za godzinę mamy pociąg..

''O kurde. To już?! Trzeba ruszyc nasze tyłki. Ojj rodzice nie będą zadowoleni , że przyjedzie piątka obcych chłopaków''  Ruszyliście na PKP i pojechaliście. *po podróży* Rodzice już czekali. O dziwo nic nie powiedzieli.. Przywitali się z chłopakami i zaprosili ich na kolację.

- No a więc.. Ehmm pani( Twoje nazwisko) Chcielibyśmi wam uświadomic , że porywamy waszą córkę i jej przyjaciółkę na wakacje , a potem to już się uzgodni co do szkoły i takich pierdółek. Nie ma odmowy , bilety są już zakupione.

- Przykro mi ale nie.

- MAMO! - oburzyłaś się.

- No to jesteśmy zmuszeni , jednak porwac TI i ITP. - dokończył z uśmiechem Harry.

Twoja matka tylko na Ciebie spojrzała złośliwym wzrokiem

- MAMO! Są wakacje! Daj sobie spokój już tak?! I tak pojedziemy , nawet jak nam zabronisz.. Już nie myśl , że jesteśmy takie małe- oburzyłaś się i wstałaś od stołu - Dziękuję za kolację - pobiegłaś do swojego pokoju. Wywaliłaś wszystkie ciuchy z szafy i zaczęłaś się pakowac.''Jak ona może byc taka samolubna?! Jebac to! I tak pojadę.. Już jestem w połowie spakowana.. Nie zabroni mi spełnic swoich marzen'' Po jakiejś godzinie przyszedł Harry.. Wiedział , że to zrobisz.

Przytulił Cię tak jak by mówił, że wszystko będzie dobrze i sobie poradzicie.

 Jego oczy mówiły wszystko. Były przejęte całą sytuacją

, a zarazem ten błysk w oku powodował uśmiech na Twojej twarzy.

- Harry, my musimy pogadac.. Wiem , że to nie będzie dla Ciebie łatwe, ale musisz się o tym dowiedziec.

Od razu spoważniał.''Cholera i jak mu to teraz powiedziec? Sorki Harry twoja siostra umiera?!'' -  Pamiętasz jak opowiadałeś mi o swojej siostrze?No to pogorszyła się sytuacja.. Harry Twoja siostra.. Ona. Ona umiera. Lekarze nie znajdą już dla niej ratunku. Po prostu , za późno.. Louis mi o tym wszystkim powiedział, dzwoniła do niego Twoja mama.. Nie chcieli Cię zamarwiac.. Nie gniewaj się...

Nic nie mówił , ani drgnął. Jedynie łza spłynęła mu po policzku.

- TI, nie odchodz. Nie zostawisz mnie nigdy prawda?

''Wszystko w co do tej pory wierzyłeś , ulegnie zmianie. Wchodzisz w to?''